در جوشن کبير يک عبارتي هست که مي گوييم 

” يا کٓريمٓ الصَّفْح “ 

معناش خيلي جالبه :

يک وقتي يک کسي تو رو مي بخشه اما يادش نميره که فلان خطا رو کردي و هميشه يک جوري نگات مي کنه که تو مي فهمي هنوز يادش نرفته يک جورايي انگار که سابقه بدت رو مدام به يادت مياره.

ولي يک وقتي، يک کسي تو رو مي بخشه و يک طوري فراموش مي کنه انگار نه انگار که تو خطايي رو مرتکب شدي.

اصلا هم به روت نمياره. 

به اين نوع بخشش ميگن صَفح.

و خداي ما اينگونست…