چرا کتاب‌خوان‌ها بهترین آدم‌هایی هستند که می‌توان عاشق‌شان شد؟

چندی پیش، مقاله‌ای در مجله تایم منتشر شد که نویسنده‌اش ادعا می‌کرد، آنچه «مطالعه عمیق» نامیده می‌شود به‌زودی از بین خواهد رفت؛ چرا که میزان مطالعه عمیق میان آدم‌ها کمتر شده و این روزها دیگر آدم‌ها سرسری کتاب می‌خوانند و با وجود مطالب خلاصه شده اینترنتی تعداد خواننده‌های کتاب‌ها روز به روز تقلیل پیدا می‌کند.

نکته وحشتناک ماجرا این جاست که مطالعات ثابت کرده، کتاب‌خوان‌ها در قیاس با افراد عادی آدم‌های خوب‌تر و باهوش‌تری هستند و شاید تنها آدم‌هایی روی این کره خاکی باشند که ارزش عاشق شدن را داشته باشند.

بر اساس مطالعاتی که روان‌شناسان در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹ انجام داده‌اند، کسانی که رمان می‌خوانند میان انسان‌ها بیشترین قدرت همدلی با دیگران را دارند و قابلیتی دارند با عنوان «تئوری ذهن» که در کنار آنچه خود به آن اعتقاد دارند، می‌توانند عقاید، نظر و علائق دیگری را مدنظر قرار دهند و درباره آن قضاوت کنند.

آن‌ها می‌توانند بدون این که عقاید دیگران را رد کنند یا از عقیده خودشان دست بردارند، از شنیدن عقاید دیگران لذت ببرند.

تعجبی هم ندارد که کتاب‌خوان‌ها آدم‌های بهتری باشند. کتاب خواندن تجربه کردن زندگی دیگران با چشم غیرواقعی است. یاد گرفتن این نکته که چه طور بدون این که خودت در ماجرایی دخیل باشی، بتوانی دنیا را در چارچوب دیگری ببینی.

کتاب‌خوان‌ها به روح هزاران آدم و خرد جمعی همه این آدم‌ها دسترسی دارند. آن‌ها چیزهایی دیده‌اند که غیر کتاب‌خوان‌ها امکان ندارد از آن سر دربیاورند و مرگ انسان‌هایی را تجربه کرده‌اند که شما هرگز آن‌ها را نمی‌شناسید.

آن‌ها یاد گرفته‌اند که زن بودن چیست و مرد بودن یعنی چه. فهمیده‌اند که تماشای رنج دیگران یعنی چه. کتاب‌خوان‌ها بسیار از سن‌شان عاقل‌ترند.

تحقیق دیگری در سال ۲۰۱۰ ثابت کرده که هر چه‌قدر بیشتر برای کودکان کتاب بخوانیم، «تئوری ذهن» در آن‌ها قوی‌تر می‌شود و در نهایت باعث می‌شود این بچه‌ها واقعا عاقل‌تر شوند، با محیط‌شان بیشتر انطباق پیدا کنند و قدرت درک‌شان بالاتر برود.

تجربه‌های قهرمان‌های داستان‌ها تبدیل به تجربه‌های خود خواننده‌ها می‌شود. هر درد و رنجی که شخصیت داستان می‌کشد، تبدیل به باری می‌شود که خواننده باید تحمل کند. خواننده‌های کتاب‌ها هزاران بار زندگی می‌کنند و از هر کدام از این تجربه‌ها چیزی یاد می‌گیرند.

اگر دنبال کسی هستید که شما را تکمیل کند و فضای خالی قلب‌تان را پر کند، می‌توانید این کتاب‌خوان‌ها را در کافی‌شاپ‌ها، پارک‌ها و متروها پیدا کنید. چند دقیقه که صحبت کنید، آن‌ها را به جا خواهید آورد.

کتاب‌خوان‌ها با شما حرف نمی‌زنند، با شما رابطه برقرار می‌کنند آن‌ها در نامه‌ها یا مسج‌هایشان انگار برای‌تان شعر می‌نویسند. صرفا به سوالات‌تان جواب نمی‌دهند یا بیانیه صادر نمی‌کنند، بلکه با عمیق‌ترین فکرها و تئوری‌ها پاسخ شما را می‌دهند. شما را با دانش بالای کلمات و ایده‌هایشان مسحور خواهند کرد.

تحقیقات دیگری در دانشگاه برکلی نشان داده، کتاب خواندن برای کودکان باعث می‌شود آن‌ها کلماتی را یاد بگیرند که هرگز در مدرسه به آن‌ها یاد نمی‌دهند.

به خودتان لطف کنید و با کسی قرار بگذارید که می‌داند چه‌طور از زبان‌اش استفاده کند.

آن‌ها فقط شما را نمی‌فهمند، درک‌تان می‌کنند.

آدم‌ها فقط باید عاشق کسی شوند که بتواند روح‌شان را ببیند. این آدم باید کسی باشد که به روح شما نفوذ می‌کند و به بخش‌هایی از روح شما دسترسی پیدا می‌کند که هیچ‌کس دیگر قبلا کشف‌اش نکرده است.

بهترین کاری که خواندن داستان‌ها با آدم‌ها می‌کنند این است که کامل نبودن شخصیت‌ها باعث می‌شود ذهن شما سعی کند از ذهن دیگران سردربیاورد. این جور آدم‌ها توانایی همدلی پیدا می‌کنند. ممکن است همیشه با شما موافق نباشند، اما سعی می‌کنند ماجراها را از زاویه دید شما ببینند.

آن‌ها نه‌تنها باهوش‌اند که عاقل هم هستند.

باهوش بودن همیشه هم خوشایند نیست، اما عاقل بودن آدم‌ها را تحریک می‌کند. همیشه مقاومت در برابر آدم‌هایی که می‌شود چیزی ازشان یاد گرفت کمی سخت است. عاشق یک آدم کتاب‌خوان شدن نه‌تنها کیفیت گفت‌وگو را بالا می‌برد، بلکه باعث می‌شود سطح گفت‌وگو بالا برود.

براساس تحقیقات، کتاب‌خوان‌ها به دلیل دایره وسیع واژگان‌شان و مهارت‌های حافظه، آدم‌های باهوش‌تری هستند. ذهن آن‌ها در قیاس با آدمی معمولی که کتاب نمی‌خواند توانایی درک بالاتری دارد و راحت‌تر و به‌شکل موثرتری می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.

قرار و مدار گذاشتن با آدم اهل کتاب به قرار گذاشتن با هزاران نفر می‌ماند. انگار که تجربه‌ای را که او با خواندن زندگی همه این آدم‌ها به دست آورده در اختیار شما قرار دهد، انگار با یک کاشف قرار گذاشته باشید.

مهمترین اصل شوهر داری زن بودنه. این شاید به نظر بدیهی بیاد، اما اگه به عمقش بریم میبینیم اینطور نیست. یعنی باید آدم چیزی باشه که همسرش نیست. باید اول به همسرش نگاه کنه و ببینه این آدم برای چی زن گرفته. میخواسته کامل بشه و چیزهایی را بدست بیاره که خودش نداشته. برای همین زنی که میخواد محبوب شوهرش باشه باید زنانگی کنه. یعنی یه جورایی هر کاری مردها میکنن برعکسش رو انجام بده. مثلاً :

درباره سر و وضع :

موهاش تا حد ممکن بلند باشه. ( از شانه بلندتر) و همیشه مرتب باشه. حتی اول صبح. خیلی مهمه که همسر، آدم رو در حال شونه کردن موهاش ببینه و ببینه که آدم به زیباییش اهمیت میده.

 ناخنهاش همیشه یک کم بلند و مرتب باشه. 

* حتماً از زیور آلات ( گردنبند و گوشواره و … ) استفاده کنه.

 بجای لباسهای اسپرت، دامن و لباسهای مدل دار بپوشه. ( بجز یک وقتهایی برای تنوع، یا وقتی که مطمئنه شوهرش اصلاً فقط لباسهای اسپرت دوست داره، که کمتر مردی اینطوری هست) …

توی خونه حتماً حتماً صندل پاشنه دار (بیشتر از 5 سانت) بپوشه که هم باعث میشه ساق پا فرم بهتری بگیره و هم خود به خود باعث میشه آدم مجبور بشه برای حفظ تعادلش هم که شده حرکاتش رو با آرامش و طرافت بیشتری انجام بده. 

به دستهاش بیش از اندازه برسه و این رسیدگی رو به شوهرش نشون بده. مثلاً اصلاً و تحت هیچ شرایطی بدون دستکش کار نکنه. استفاده از کرم صد آفتاب و عینک آفتابی و این شیکی جات هم باعث میشه ناخودآگاه همسرتون احساس کنه که شما موجود ظریفی هستید و باید مراعاتتون رو بکنه.

باید کلی کش و سنجاق و گل سر و تل و … داشته باشه و هر روز موهاش رو یه مدل درست کنه. اما لازم نیست خیلی شلوغ و حرفه ای باشه، چون بدتر مرد گیج میشه. 

نکته مهم : کارهای پیرایشی مثل بند انداختن و ابرو برداشتن و رنگ کردن و … به هیچ عنوان نباید در حضور همسر انجام بشن.

از نظر رفتار و برخورد : 

حتی اگه ذاتا ترسو نیست، چندوقت یک بار وانمود کنه از یه چیزی میترسه و اجازه بده همسرش مثل هوختشره به دادش برسه و کمکش کنه و بعد هم در اولین فرصت کلی با آب و تاب درباره اون شجاعت همسرش برای دیگران تعریف و تمجید کنه. البته جلوی خود سوژه!

حتی اگه زورش به قدر کافی هست، وانمود کنه که زورش به یک سری از چیزها نمیرسه و اجازه بده همسرش با انجام اون کارها احساس قدرت کنه. کارهای مثل باز کردن در شیشه ها، یا جابجا کردن چیزهای س

نگین و از همه مهمتر حمل وسایل مثل ساکهای خرید، یا موقع مسافرت چمدان … این خیلی مهمه که زن هیچوقت نشون نده که زورش زیاده.

 هیچوقت صداش رو بالا نبره. نه روی شوهر و نه روی بچه ها و هر کس دیگه … طوری که همسرش خیال کنه اصلاً ولوم صداش بالاتر از این نمیره!  ( این خییییییییلی مهمه. یعنی یه جورایی اساسیه )

موقع صحبت کردن با شوهر یه جوری کشدار و با ناز حرف بزنه و تا میتونه عزیزم و جانم قاطی حرفهاش کنه.

  همیشه غذا کم توی ظرفش بکشه. طوری که همسرش مجبور بشه همیشه خودش به زور براش باز هم بریزه. این هم خیلی مهمه. باید همیشه شوهر آدم فکر کنه باید به زور یه چیزی رو توی حلق آدم بکنه وگرنه خودش اهل خوردن نیست.

 با این حال هیچوقت غذاش رو تا ته نخوره و اگه شده یه قاشق ته غذاش بذاره و بگه وای دیگه جا ندارم! 

همیشه شاد و سرزنده باشه، ولی گاهی هم تو خودش بره و سر سنگین بشه تا قدر شادیهاش دونسته بشه. با همه مهربون باشه، ولی کلاً هیچ وقت اینقدر لطف نکنه که بشه وظیفه ش.

همیشه همیشه همیشه یه آرایش ملایم داشته باشه و معطر باشه. حداقل یک روز در میان حموم کنه و موهاش رو سشوار بکشه. سر و وضع مرتب و آرایش مثل یک سپره. به مردها آلارم میده که من به خودم توجه دارم و کسی اجازه نداره با من بی احترامی کنه. برای همین همسر آدم به مقدار متنابهی با احترام با آدم برخورد میکنه و به خودش اجازه نمیده هر برخوردی داشته باشه.)

نکته: مهمه که آرایش ملایم و دلپذیر باشه. مردها از آرایش سنگین بیزارن و بدتر اعصابشون به هم میریزه.

 حتماً در هنگام مشکل ماهانه یکی دو روز خودش رو تحویل بگیره و دست به سیاه و سفید نزنه و در این مدت کارها با همسر باشه. هم برای حفظ سلامتی زن و هم اینکه آقا یک کم قدر سلامتی خانم رو بفهمه. ( البته شگردش اینه که چون آقایون بیرون کار میکنن و طبعاً شب که میان خسته ن، باید خانوم از قبل به طور نامحسوس مقدمات کارها رو فراهم کنه و آقا فقط بخشهای آخر کار رو انجام بده. در واقع آقا به مصداق کار رو کی کرد اون که تموم کرد، هم کار کرده و احساس خوبی داره و هم خسته نشده و خاطره خوبی از کار خونه توی ذهنش ثبت میشه و سری بعد که قراره کار کنه فراری نیست.  البته هرچی بگذره آقایون کارکشته تر میشن و دیگه خودشون با ذوق کار میکنن.)

کدبانو گری : 

 زن ملکه خونه ست و برای مرد وضعیت خونه نمودیه از شخصیت زن.

حضرت محمد(ص) مي فرمايند : “فرزندان خود را به نام هاي نيك خطاب كنيد”

آن چه مي گوييم در حقيقت فكري است كه بيان مي شود. كلمه ها و انديشه ها داراي امواجي نيرومند هستند كه به زندگي و امورمان شكل مي دهند.

من و تو، ما و شما به طور حتم مي توانيم با استفاده از كلمه ها و اصطلاح هاي مثبت در سطي وسيع انرژي مثبت را بين همه پخش كنيم.

امروزه ثابت شده كه كلمات منفي نيروي منفي به سمت شخص مي فرستند و او را به سمت منفي و بيماري سوق مي دهند! به طور مثال وقتي به ما مي گويند خسته نباشي دراصل خستگي را به يادمان مي آورند و ناخودآگاه احساس خستگي مي كنيم (با خودتان امتحان كنيد) اما اگر به جاي آن از يك عبارت مثبت استفاده شود نه تنها نيروي ازدست رفته، ترميم و خستگي جسم را از بين مي برد بلكه نيروي مثبت و سازنده اي را به افراد هديه مي دهيم.

براي مثال:

به جاي خسته نباشيد؛ بگوييم : خدا قوت

به جاي دستت درد نكنه ؛ بگوييم : ممنون از محبتت، سلامت باشي

به جاي دروغ نگو؛ بگوييم : راست مي گي؟ راستي؟

به جاي لعنت بر پدر كسي كه اينجا آشغال بريزد ؛ بگوييم: رحمت بر پدر كسي كه اينجا آشغال نمي ريزد

به جاي خدا بد نده؛ بگوييم : خدا سلامتي بده

به جاي فقير هستم؛‌ بگوييم : ثروت كمي دارم

به جاي بد نيستم؛ بگوييم : خوب هستم

به جاي فراموش نكني؛ بگوييم : يادت باشه

به جاي داد نزن؛ ‌بگوييم : آرام باش

به جاي من مريض و غمگين نيستم؛‌ بگوييم : من سالم و با نشاط هستم

به جاي جانم به لبم رسيد؛ بگوييم : چندان هم راحت نبود

به جاي پدرم درآمد؛ بگوييم : خيلي راحت نبود

به جاي ببخشيد مزاحمتون شدم؛ بگوييم : از اين كه وقت خود را در اختيار من گذاشتيد متشكرم

به جاي گرفتارم؛ بگوييم : ‌در فرصت مناسب با شما خواهم بود

به جاي قابل نداره؛ بگوييم : هديه براي شما

به جاي شكست خورده؛ بگوييم : با تجربه

به جاي مگه مشكل داري ؛ بگوييم : مگه مسئله اي داري؟

به جاي بدرد من نمي خورد؛ بگوييم : مناسب من نيست

به جاي مشكل دارم؛ بگوييم : مسئله دارم

وقتي بعد از مدتي همديگر را مي‌بينيم، به جاي توجه كردن به نقاط ضعف همديگر و نام بردن از آن ها مثل:

چقدر چاق شدي؟"، “چقدر لاغر شدي؟"، “چقدر خسته به نظر مي‌آيي؟” ، “چرا موهات را اين قدر كوتاه كردي؟"، “چرا ريشت را بلند كردي؟” ، “چرا گرفته اي ؟"، “چرا رنگت پريده؟"، “چرا تلفن نكردي؟"، “چرا حال مرا نپرسيدي؟” و … بهتر است بگوييم : “سلام به روي ماهت"، “چقدر خوشحال شدم تو را ديدم” ، و … عبارات ديگري كه نه تنها بيانگر نقاط ضعف طرف مقابل ما نيست

بلكه نوعي اعتماد به نفس را به مخاطبمان القاء مي كند. البته اگر اصراري نداشته باشي

این اسرار زندگی مشترک تان را به هیچ کسی نگویید

دلمان که می‌گیرد آن هم در این هوای ابری و زمستانی، یک بهانه کوچک باعث می‌شود بخواهیم با دوستانمان درددل کنیم یا با حرف زدن، کمی از بار روانی مشکلات بکاهیم؛ اما گاهی درددل‌های ساده و خودمانی، یا گلایه‌هایی که در میان صحبت خود بدون هیچ غرضی می‌گوییم با گذر زمان موجب به‌هم خوردن آرامش و ایجاد دلخوری‌هایی می‌شود که اصلا فکرش را نکرده بودیم، به همین دلیل بد نیست کمی از خط قرمزها در این خصوص بدانیم، خط قرمزهایی که اگر رعایت شود رازهای میان همسران، همچنان راز باقی می‌ماند و خانه امن‌ترین مکان برای زندگی کردن می‌شود.

پس اگر زمانی دلتان گرفت یا حوصله‌تان سر رفت و خواستید ساعاتی را با دوستان یا خانواده به گپ و گفت بگذرانید این چند نکته را برای حفظ آرامش در زندگی‌تان به خاطر بسپارید:

دلخوری‌هایتان را به هر کسی نگویید

اگر رفتار و کردار همسرتان شما را عصبانی کرده یا دو سه روزی است که با هم قهر کرده‌اید، کمی خوددار باشید و این مساله را فقط برای کسی بگویید که می‌توانید روی کمکش حساب باز کنید. در غیر این صورت درددل‌های شما در یاد دوست یا خانواده‌تان می‌ماند، اما وقتی آشتی می‌کنید و زندگی‌تان روال عادی خود را پی می‌گیرد دوستی که شنوای درددل شما بوده حرف‌هایتان را فراموش نمی‌کند، پس مراقب باشید ذهنیت دیگران را نسبت به همسرتان خراب نکنید.

میزان درآمدتان را برای کسی فاش نکنید

برخی از زوج‌های جوان به دلیل رقابتی که با سایر زوج‌ها دارند، میزان درآمد خود را برای آنها بازگو می‌کنند، حال آن‌که دانستن این اطلاعات سبب می‌شود دیگران درباره زندگی شما قضاوت نادرستی کنند، ممکن است آنها شما را بسیار ثروتمند یا بسیار فقیر ببینند و نوع درآمد شما در رفتار و توقعات آنها تاثیرگذار باشد.

میزان بدهی‌ها و وام‌هایتان را بازگو نکنید

همان‌طور که درآمد خانواده باید مثل راز بین زن و شوهر باشد، میزان بدهی‌ها هم از همین قانون پیروی می‌کند، ضمن این‌که گاهی خانواده‌ها به خیال این‌که شما قرض زیادی دارید، گمان می‌کنند به اندازه کافی خوشبخت نیستید و مشکلاتتان زیاد است. در حالی که تمام زندگی‌ها فراز و نشیب دارد، بنابر این با سکوت کردن درباره این مسائل به دیگران فرصتی برای قضاوت کردن درباره زندگی مشترکتان ندهید.

احساس همسرتان را نسبت به دوستانتان بازگو نکنید

اگر همسر شما نسبت به یکی از دوستانتان حس خوبی ندارد، لازم نیست این مساله را برای او یا حتی برای سایر دوستانتان بیان کنید. دانستن این مساله سبب می‌شود دوستانتان در ارتباط با شما محتاط‌تر شوند، یا خود را مزاحم زندگی شما بدانند و بتدریج ارتباطشان را با شما قطع کنند.

از خانواده همسرتان پیش کسی جز خودش گلایه نکنید

اگر با خانواده همسرتان اختلاف نظر دارید یا از هم دلخورید، بهتر است این مساله را فقط با همسرتان درمیان بگذارید. این اختلاف نظرها در اوایل ازدواج بیشتر خود را نشان می‌دهد و معمولا با گذر زمان و شناخت بیشتر، بسیاری از مسائل، خود به خود حل می‌شود اما حرف و حدیث‌هایش باقی می‌ماند و حتی گاهی این حرف و حدیث‌ها خودش سبب دعوایی دوباره می‌شود.

آسیب شناسی نامزدی با قضاوت عقل و قانون مدنی

نامزدی به دورانی از زندگی زوج جوان اطلاق می شود که پس از توافق اولیه آنها برای ازدواج در آینده آغاز می‌شود. قرارداد نامزدی موجب پیدایش یک تعهد اخلاقی، آثار حقوقی می‌شود. طرفداران دوران نامزدی در دو گروه مذهبی و غیرمذهبی جای دارند. طرفداران مذهبی معتقدند که هرگونه رفت و آمد و معاشرت دختر و پسر بدون عقد موقت یا عقد دائم خلاف شرع است و لذا نامزدی به سبک رایج نادرست و خلاف دین است. منظور این گروه از «دوران نامزدی» فاصله ی بین عقد و عروسی است. قانون مدنی ایران در مواد ۱۰۳۵ تا ۱۰۴۰ قانون مدنی مقرراتی را وضع نموده است. که به موجب این مقررات نامزدی یک عقد جایز است و هر یک از دو طرف می‌توانند آن را فسخ کرده و از ازدواج صرفنظر کنند دراین مقاله آسیب ها و خطرات نامزدی در نگاه عقل و قانون مورد بررسی قرار گرفته است.

مقدمه:

کلمه «نامزدی» همانگونه که از لفظ آن برمی آید، به معنای زدن نام است. و پس از آن نام زن به عنوان زوجه بر مرد و نام مرد به عنوان شوهر بر زن نهاده می شود. نامزدی به دو صورت در میان مردم رایج و متداول است که یکی از آنها غیر مجاز و لغو است. و دیگری جایز و لازم است. تاکنون از صورت نامردی غیرمجاز سوء استفاده زیادی شده است. آسیبها و خطرات زیادی متوجه این دوران نامزدی است. البته از حالت مجاز و قانونی نامزدی هم سوء استفاده شده است. در اینجا هردو حالت نامزدی و خطرات آن از دریچه قانون مدنی تبیین می شود:

تصویرنامزدی غیرمجاز در قانون مدنی:

اگر مراد از نامزدی این باشد که زن و مرد قصد داشته باشند با یکدیگر ازدواج کنند ولی هیچگونه صیغه عقد دائم یا موقت بین آنها منعقد نشده باشد. این دو به یکدیگر نا محرم هستند و با دیگر نامحرمان تفاوتی ندارند. این برداشت از نامزدی، غیرمجاز و لغو و بی اثر است. و به همین دلیل مورد حمایت قانون نیست.

قوانین راجع به نامزدی در مواد ۱۰۳۵ تا ۱۰۴۰ قانون مدنی آمده و از مواد ۹۰ تا ۹۵ قانون مدنی سوئیس الهام گرفته است. به موجب این مقررات نامزدی یک عقد جایز است و هر یک از دو طرف می‌توانند آن را فسخ کرده و از ازدواج صرفنظر کنند. با این حال در صورتی که شخصی نامزدی را بدون علت موجهی بر هم زند، شخص دیگر می‌تواند مخارج متعارفی را که برای ازدواج متحمل شده از او مطالبه کند. همچنین درصورت برهم‌خوردن نامزدی، هر یک از دو شخص و والدین آن‌ها می‌توانند هدایایی را که در دوران نامزدی به یکدیگر داده‌اند باز پس گیرند.

برخی براساس شایعات معتقدند در برخی کیش ها از جمله بهائیت دوران نامزدی نامحدود است. در حالیکه چنین نیست. در دین بهائی دوران نامزدی حداکثر ۹۵ روز می‌تواند باشد. و پس از آن ذکر وصلت مجاز نیست. یعنی از زمان اعلام تصمیم دو طرف به ازدواج تا انجام آن و مراسم عروسی حداکثر می‌تواند ۹۵ روز طول بکشد. نامزدی در مسیحیت هم با تعهد و وظایفی همراه است. وبا توجه به ریشه یهودی آن، از لحاظ تعهد همچون ازدواج می‌باشد ولی بدون رابطه جنسی.

در نظام قانون مدنی ایران، «نامزدی» یا وعده ازدواج در واقع قراردادی است که بین زن و مرد به منظور ازدواج در آینده منعقد می شود. این قرارداد در قانون مدنی برخی از کشورهای غیر اسلامی مثل سوئیس (از ماده 90 تا 95) به صورت یک قرارداد جایز معرفی شده که طرفین می توانند آن را فسخ کنند. اما در احکام فقه اسلامی و قانون مدنی ایران نامزدی بدون صیغه عقد دائم یا موقت کاملاً لغو و بی اثر است. مثلاً ماده 1035 قانون مدنی ایران می گوید:

«وعده ازدواج ایجاد علقه ی زوجیت نمیکند، اگر چه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر گردیده، پرداخت شده باشد، بنابراین هر یک از زن و مرد مادام که عقد نکاح جاری نشده باشد می تواند از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی تواند به هیچ وجه او را مجبور به ازدواج کرده و یا از جهت صرف امتناع از وصلت مطالبه خسارتی نماید.»

بنابراین نکاح در قانون مدنی فقط از طریق صیغه عقد تحقق می یابد و بدون عقد، هیچ رابطه حقوقی بِین زن و مرد بوجود نمی آید. حتی اگر دختر و پسر قبل از اجرای صیغه عقد، تحت عنوان نامزدی، به ازدواج با همدیگر متعهد شوند و برای تخلف از آن مبلغی را به منزله التزام معین کنند، این تعهد مورد حمایت قانون نیست و بی اثر است و مبلغ التزام شده نیز قابل مطالبه نیست.

پس در نامزدی به معنای اول، هریک از طرفین قبل از وقوع عقد حق دارند که از وصلت امتناع کنند. و هیچ عاملی نمی تواند آنها را به ازدواج مجبور کند. و هرگونه تعهدی در این نامزدی بلااثر و باطل است. و همانگونه که ماده 1035 صراحت دارد، قبل از اجرای صیغه عقد هیچ الزامی برای طرفین وجود ندارد و هریک از آنها می توانند بدون عذر موجه از وصلت خودداری کند و طرف مقابل نمی تواند او را مجبور به ازدواج کند.

دوران نامزدی,زندگی مشترک,رفتارهای همسر

ازدواج با تمام اتفاقات مثبتی که به زندگی شما سرازیر می کند، گاهی سردرگمی هایی را به وجود می آورد که هیچ وقت در دوران تجرد با آن مواجه نشده بودید. این که چطور با کسی که قرار است نزدیک ترین فرد در زندگی شما باشد، برخورد کنید؟ چقدر به او نزدیک شوید؟ چطور پایه های زندگی تان را محکم کنید و …

پاسخ برخی از این سوال ها را وقتی می گیرید که زندگی تان را زیر یک سقف شروع کنید و بی پرده با خصوصیات رفتاری هم آشنا شوید، اما بخش مهمی از آن را باید در دوران نامزدی و حتی قبل از آن یاد بگیرید:

1- خوب ببینید:

همیشه نسبت به همسرتان نگرشی متکی بر سه عنصر مثبت داشته باشید:

1) او را به عنوان فردی با ارزش و برخوردار از کرامت انسانی بپذیرید.

2) او را فردی مستعد کمال و تحول بدانید.

3) علاقه مند به پیشرفت و ترقی او باشید.

با چنین بینشی، درهای نوآوری و رشد را به روی زندگیتان باز کرده اید و می توانید امیدوار باشید که در آینده زندگی پرتکاپو و مثبتی خواهید داشت.

2- مثبت باشید:

زندگی مشترک کاری ندارد که شما تازه عروس و داماد هستید یا به اندازه پدر و مادرتان تجربه دارید. مشکلاتی که پیش روی هر دو شما قرار می گیرد به یک اندازه است. بنابراین سعی کنید همیشه با نگاه مثبت جلو بروید تا بتوانید مشکلات را پشت سر بگذارید.

3- به هم توجه کنید:

در رفتارهای همسرتان دقیق شوید تا بتوانید در مدت کوتاهی فهرستی از علایق و تمایلات او را به دست آورید. با این کار هم می توانید به همسرتان نزدیک تر شوید و هم موضوعات بیشتری برای ابراز علاقه به او پیدا کنید.

4- مهربان باشید:

سعی کنید به راه های مختلف علاقه خود را به همسرتان نشان دهید و البته مراقب باشید این ابراز علاقه شکل تکراری به خود نگیرد. برای این کار دو راه پیش رو دارید؛ ابراز علاقه کلامی و عملی. با گفتن کلمات محبت آمیز، تحسین او در جمع و در خلوت، تشویق و اعتماد به نفس دادن به او و… علاوه بر این می توانید با محبت فیزیکی، خرید هدیه، وقت گذاشتن برای او، تفریح های دو نفره و … به شیوه عملی محبتتان را نشان دهید.

دوران نامزدی,زندگی مشترک,رفتارهای همسر

5- مقایسه ممنوع!

به محض این که تصمیم گرفتید با کسی ازدواج کنید، دیگر تمام گزینه های ازدواج قبلی و گزینه های آینده را از ذهنتان دور کنید و به هیچ عنوان به کسی به جز همسرتان فکر نکنید. هرگز او را با دیگران مقایسه نکنید و سعی نکنید ایرادهایش را با مثال زدن از افراد دور و بر، دوستانش و زنان و مردان دیگر به او یادآوری کنید.

6- خوب بشنوید:

در گفتگو با همسرتان سراپا گوش باشید، کاری به جز گوش دادن انجام ندهید، خنثی نباشید و به گفته هایش عکس العمل نشان دهید تا متوجه شود که برایتان اهمیت دارد.

7- حق من، حق تو:

تصمیم گیری در زندگی مشترک یک اتفاق دو طرفه است. بنابراین برای او حق مشورت، حق انتخاب و حق تاثیرگذاری قائل شوید.

8- راز دار باشید:

همسر شما قرار است نزدیک ترین شخص دنیا به شما باشد. بنابراین باید بتواند روی رازداری شما حساب کند. مطمئن باشد که مسائل و مشکلات زندگی تان جایی درز نمی کند و اتفاقات مهم زندگی بین خودتان دو نفر حل و فصل می شود.

9- سکوی پرتاب:

بال پرواز همسرتان باشید. لازم نیست جور او را بکشید اما می توانید در فعالیت هایی که دارد طوری عمل کنید که حس کند به پیشرفتش علاقه مندید و اگر لازم باشد سکوی پرتاب او می شوید.

10- با خانواده او باشید :

بخشی از برنامه های خود را به خانواده همسرتان اختصاص دهید. به آنها سر بزنید، از آنها احوالپرسی کنید و نشان دهید که برایشان احترام و ارزش قائلید.

11- بند نشوید:

به جای آن که در صدد تملک کامل همسرتان باشید، به محبت سالم و منطقی اکتفا کنید. نگذارید همسرتان حس کند با ازدواج با شما فضای شخصیش را از دست داده است.

12- همکار باشید :

پشت همسرتان را خالی نکنید و با تقسیم بندی کارها به زنانه و مردانه سعی نکنید که او را در انجام کارها تنها رها کنید. حداقل می توانید یک گوشه کوچک از کار را بگیرید تا احساس کند همیشه در کنارش هستید.

29- با جملات زیبا از همسر خود دلجویی کنیم؛ یک جمله ی شورانگیز می‌تواند طوفانی از خشم وغضب و نفرت را خاموش کند و بنای زندگی را از خطرات گوناگون دور سازد.

30- روابط زناشویی را بسیار مهم بدانیم؛ عدم توجه به این روابط موجب ایجاد مشکلات مختلف خانوادگی، روحی و روانی برای هر یک از طرفین می‌شود و زندگی را با خطرهای جدی روبرو می‌کند.

31- به همسر خود بگوییم که من به خاطر عشق به تو همه ی سختی‌های زندگی‌مان را می‌پذیرم چنین جملاتی باعث دلگرمی او می‌شود.

32- همسر خود را راضی کنیم؛ باید طوری رضایت همسرمان را جلب نماییم که مطمئن باشیم هیچ وقت ما را ترک نمی‌کند و یا در هیچ مشکلی ما را تنها نمی‌گذارد.

33- با متانت و صداقت قبول کنیم که در بعضی از کارها همسرمان شایسته‌تر است.

34- برای سخن و پیشنهاد همسرمان احترام قائل شویم و خود را عقل کل ندانیم. باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.

35- سختی‌ها و مشکلات محیط کار را در حد ضرورت با همسرمان در میان بگذاریم؛ هم فکری بار مشکلات را سبک‌تر می‌نماید.

36- فرمان ندهیم؛ نباید خانه را به پادگان تبدیل کنیم، متوجه باشیم که خانه کانون عشق و محبت است نه محل یکه تازی و خشونت.

37- تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم؛ افکار مزاحم مانند خوره، سلامت روانی انسان را از میان می‌برند. بهتر است به جای اعمال تعصبات دست و پاگیر انرژی خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماییم.

38- از ازدواج خود اظهار پشیمانی نکنیم؛ زندگی و روابط خود را با دیگران مقایسه نکنیم و از یاد نبریم که زندگی هر کسی مطابق سلیقه و عقل و درایت او اداره می‌شود.

39- روی نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاریم؛ هر فردی ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد آشکار کردن و بزرگ جلوه‌دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت می‌شود. هرگز نباید از نقطه ضعف‌ها به عنوان اسلحه‌ای برای سکوت یا شکست دادن همسر استفاده کنیم.

40- مقابله به مثل نکنیم؛ از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل، رفتار مناسب را به او یادآوری نماییم.

با شوهر خسيس چگونه بايد رفتار کنيم؟

سئوال: وقتي با شوهرم به خريد مي روم تا چند روز بعد دعوا داريم، مي گويد از خريد کردن خوشش نمي آيد، براي هر کالايي حاضر به پرداخت پول نيست و مدام غر مي زند که خريد اين کالاها براي زندگي ضروري نيست در صورتي که احساس مي کنم مشکل او خسيس بودن است، نه غيرضروري بودن کالاهاي خريداري شده.

با شوهر خسيس چگونه بايد رفتار کنيم؟

همين که قرار مي شود براي خريد کردن از خانه بيرون برود، اعصاب خردي هايش شروع مي شود. انگار علاقه اي براي خريد وسايل مورد نياز خانه ندارد. بيشتر از همه خودش را اذيت مي کند و مدام با خودش غر مي زند. وقتي دستش را در جيبش مي کند تا پولي را به همسر يا فرزندانش براي خرج هاي شان بدهد، صد بار به آن ها مي گويد که چه قدر خرج هاي تان زياد شده است. دائم تذکر مي دهد که مراقب باشيد به هر چيزي پول الکي ندهيد. دست آخر هم بعد از خريدن وسيله اي براي خانه يا دادن پول به يکي از اعضاي خانواده، چند ساعتي با هيچ فردي صحبت نمي کند تا به قول خودش، اعصابش آرام شود.

***

براي رفتار با شوهراني که بار اقتصادي خانواده بر دوش آن هاست ولي اصلاً خرج کردن به مذاق شان خوش نمي آيد، توصيه مي شود اين مطلب را بخوانيد.

حفظ افراطي پول براي آرامش رواني

حالت اول: اگر بين شما و همسرتان رابطه عاطفي و محبت قلبي برقرار است و در ديگر امور زندگي با هم تفاهم داريد و فقط خساست او شما را آزار مي دهد بايد توجه داشته باشيد که خساست يک مشکل روان شناختي است و ريشه در ناامني دروني افراد دارد. هر فردي در زندگي به هويتي براي خود نياز دارد. براي بعضي از افراد پول و دارايي تکيه گاه هويتي به حساب مي آيد و چنانچه آن را از دست بدهند، دچار احساس ناامني و اضطراب خواهند شد. به همين دليل خرج کردن پول براي آن ها به معناي از دست دادن هويت و ابتلا به نيستي است. اين اشخاص با جمع کردن و حفظ افراطي و بيمار گونه پول در اصل سعي دارند امنيت و آرامش رواني خود را حفظ کنند.

از دست دادن احترام

براي اين عده پول و دارايي ملاک شأن و منزلت است. به خصوص در جامعه اي که ثروت يکي از مهم ترين ملاک هاي ارزش گذاري اجتماعي افراد محسوب شود. اين سخن به اين معناست که پول بيشتر براي فرد مساوي با منزلت و احترام بيشتر است؛ بنابراين کسي که دچار اين مشکل روان شناختي است پول خرج کردن برايش به معناي از دست رفتن احترام و ارزشمندي است. نکته مهمي که در اين جا بايد به آن توجه کرد اين است که همسرتان به احتمال زياد نسبت به شما بي توجه نيست بلکه از يک ضعف شخصيتي رنج مي برد و اشتباه است که انتظار داشته باشيد به اين راحتي امنيت، هويت و احترام خواهي خود را کنار بگذارد و ملاک ارزشمندي خود يعني پولش را دائم خرج کند. در اين باره هر قدر تلاش کنيد به نتيجه دلخواه نخواهيد رسيد و تنها عايدي شما دعوا، ناکامي، فاصله و خستگي خواهد بود.

راهکارهايي براي رفتار با همسر خسيس

در رفتار با همسر خسيس، اول از همه نبايد فراموش کنيم که حل مشکل خساست همسر کار ساده اي نيست بنابراين فقط بايد تلاش کنيم تا رفتار او را تعديل کنيم. اميدواريم با اين راهکارها بتوانيد بيشتر با همسر خسيس تان مدارا کنيد:

* طبيعت افراد خسيس را باور کنيد و بپذيريد که به بيماري خساست دچار هستند. اين باور باعث مي شود تا رفتارهاي آن ها برايتان قابل تحمل باشد.

* بعضي افراد مبتلا به خساست، تلاش مي کنند تا اين صفت نامناسب را اصلاح کنند. در اين صورت با درک مشکل شان بايد به آن ها کمک کنيم. نبايد اين افراد را مسخره کنيم يا دائم از آن ها ايراد بگيريم. بلکه بايد کنارشان باشيم تا با کمک هم به تدريج بر مشکل غلبه کنيم.

* پيش از خريد هر وسيله اي براي منزل با همسرتان مشورت کنيد. با وجود اختلاف نظر، مشورت کردن ضروري است تا پس از خريد با لجبازي او روبه رو نشويم. به اين ترتيب، مانع از بروز جنجال مي شويم.

* زماني که از رفتار همسرتان غمگين و عصباني مي شويد، ناراحتي تان را ابراز کنيد، البته نه با دعوا و جنجال بلکه به او توضيح دهيد که از رفتارهاي او ناراحت مي شويد و خجالت مي کشيد. اين توضيح و ابراز ناراحتي ما به شکل منطقي، تلنگري براي تجديدنظر در رفتارهاي نامناسب اوست.

* افراد خسيس با وجودي که ممکن است سليقه خوبي داشته باشند اما براي خريد هر چيزي، ابتدا به مبلغ آن توجه مي کنند؛ بنابراين به جاي دلخور شدن يا مسخره کردن همسرتان، از او تشکر کنيد.

همين که او هزينه اي را بابت خريد چيزي پرداخت کرده، کافي است. تشکر شما نوعي تشويق براي تکرار اين رفتارهاي مثبت و از بين رفتن برخي مشکلات رفتاري همسرتان است.

نرسيدن به بلوغ عاطفي مانع موفقيت در زندگي