وظایف شیعیان در زمان غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

. معرفة وشناخت مقام امام وامامت ولايت

لزوم شناخت إمام :

فضيل گفت از حضرت ابو جعفر عليه السّلام شنيدم مي‌فرمود : هر كس بدون امام بميرد مرگ او چون مردن مردم جاهليت است هرگز عذر مردم را در شناختن امام نمى‏پذيرند ، كسى كه با شناختن امام بميرد ، او را زيانى نخواهد رسيد چه جلوتر از ظهور امام بميرد يا بعد از آن و كسى كه بميرد ؛ در حالي كه امامش را شناخته ، از دنيا برود ، مانند كسى است كه با قائم عجل اللَّه فرجه در خيمه او بوده‏ است

المحاسن ، 155 عنه البحار ، ج23 ، ص77 ، ح‏6.

- انتظار فرج‏

دومين وظيفه‌اي كه شيعيان در عصر غيبت دارند ، انتظار فرج است : اما سجاد عليه السلام خطاب به ابو خالد كابلي مي‌فرمايد :

اى ابو خالد مردم زمان او كه معتقد به امامت وى هستند و منتظر ظهور او هستند ، از مردم تمام زمانها بهترند ؛ زيرا خداوند عقل و فهمى به آنها داده كه غيبت در نزد آن ها حكم مشاهده را دارد ! خداوند آن ها را در آن زمان مثل كسانى مي‌داند كه با شمشير در پيش روى پيغمبر (عليه دشمنان دين ) پيكار كرده‏اند ، آن ها مخلصان حقيقى و شيعيان راستگوى ما هستند كه مردم را به طور آشكار و نهان به دين خدا مي‌خوانند. و هم فرمود : انتظار فرج بزرگترين فرج است .

بحار الأنوار ، ج52 ، ص122 .

- دعا براى حضرت

خود امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف ، در توقيع معروفي مي‌فرمايد :

وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَج‏ .

براي تعجيل فرج ، بسيار دعا كنيد .

بحار الأنوار ، ج52 ، ص92 ، ح‏7

مرحوم شيخ صدوق در كمال الدين از احمد بن اسحاق از امام عسكري عليه السلام نقل مي‌كند كه آن حضرت فرمود :

وَاللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو فِيهَا مِنَ التَّهْلُكَةِ إِلَّا مَنْ يُثْبِتُهُ اللَّهُ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَوَفَّقَهُ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ فَرَجِه‏ .

به خدا قسم ( حضرت قائم عج ) چنان غيبتى مييكند كه كسى از مهلكه ( بى‏دينى و گمراهى ) نجات نمى‏يابد ؛ جز آنان كه خداوند آن ها را در عقيده به امامتش ثابت قدم داشته ، و موفق نموده است كه دعا كنند خداوند زودتر او را ظاهر گرداند .

كمال الدين ، ص 384 و بحار الأنوار ، ج52 ، ص25، ح‏16.

- حزن اندوه در فراق حضرت‏

سدير صيرفى گفت : من و مفضّل بن عمر و ابو بصير و ابان بن تغلب به حضور امام جعفر صادق عليه السّلام شرفياب شديم . ديديم حضرت روى زمين نشسته و عبائى بى‏يقه پوشيده ، كه آستين هايش كوتاه بود ، و در آن حال مانند پدر فرزند مرده جگر سوخته گريه مي‌كرد و آثار حزن از رخسار مباركش پيدا بود به طورى كه رنگش تغيير كرده بود و در حالى كه كاسه چشمش پر از اشك بود، مي فرمود :

اى آقاى من ! غيبت تو خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب كرده !.

اى آقاى من ! غيبت تو مصائب مرا به اندوه ابدى كه يكى بعد از ديگرى از ما را مي‌ربايد ، و جمع ما را بهم مي‌زند، كشانده است . من با شك چشم و ناله‏هاى سينه‏ام كه از مصائب و بلاهاى گذشته دارم نمى‏نگرم ؛ جز اين كه در نظرم بزرگتر و بدتر از آنها مجسم مي‌گردد.

كمال الدين ، ص 352

بحار الأنوار ، ج51 ، ص219 ، ح‏9 .

- عهد وپيمان‏ :

در دعاي عهد كه از امام صادق عليه السلام نقل شده است ، اين گونه مي‌خوانيم :

اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَيَّامِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحُولُ عَنْهَا وَ لَا أَزُولُ أَبَدا

خداوندا ! من بامداد امروز كه در آن بسر مي برم و هر بامدادى تا زنده‏ام عهد و پيمان خود را با امام خويش تجديد مي كنم ، و بيعت او را بگردن مي گيرم و هيچ گاه آن را از نظر دور نمي دارم و از ياد نمیبرم .

بحار الأنوار ، ج53 ، ص 96 .

- رعايت تقوى و مانع وصول به حضرت‏ :

مهمترين وظيفه شيعيان در عصر غيبت اين است كه تقواي الهي داشته باشند و اتفاقا همين كم تقوايي ما شيعيان است كه اين همه سال از فراق آن حضرت رنج مي‌ بريم .

و چنانچه شيعيان ما - خدا به طاعت خود موفّقشان بدارد- قلباً در وفاى به عهدشان اجتماع مى‏شدند ، نه تنها سعادت لقاى ما از ايشان به تأخير نمى‏افتاد ، كه سعادت مشاهده ما با شتاب بديشان مى‏رسيد و اين ها همه در پرتو شناخت كامل ما و صداقت محض نسبت بما مى‏باشد ، بنا بر اين هيچ چيز ما را از ايشان محبوس نمى‏دارد جز اخبارى كه از ايشان بما مى‏رسد و ما را مكروه و ناراحت مى‏سازد و از ايشان انتظار نداريم ، و تنها از خدا بايد يارى خواست و او براى ما كافى و نيكو كارگزار و پشتيبانى است

.

بحار الأنوار ، ج53 ، ص177

الإحتجاج ، ج2 ،‌ ص 499 .

روی شیشه نوشته: “قیمت ها شکسته شد”

ما پشت ویترین صف می کشیم تا شاید کلاهی یا پیراهنی را ارزانتر از آنچه می ارزد، بخريم.

صف می کشیم و نوبت می گذاریم.

هول می زنیم.

از هر کدام دو تا می خریم برای روزهای مبادایی که گاهی اصلاً نمی آیند

مردی گنجی را حراج کرده است.

گنجی را بی بها می فروشد. گفته لازم نیست چیزی بدهید، یعنی اگر گفته بود لازم است،

ما چیزی درخور این معامله نداشتیم.

گفته: “فقط ظرف بیاورید! ظرف!”

حجمی که در آن بشود چیزی ریخت.

گنجایش گنج!

هیچ کس نمی آید …

هیچ کس صف نمی بندد …

مرد فریاد می زند :

«کیلاً بغیر ثمنٍ لو کان له وعاء؛ بی بها پیمانه می کنم اگر کسی را ظرفی باشد»

*و ظرف نیست

و گنجایش ظرف در هیچ کس نیست …

ما از کنار این حراج بزرگ، خیلی ساده می گذریم و می دویم سمت جایی که جورابی را به نصف معمولش می فروشند.

ظرف های ما این دل های انگشتانه ای است!

چه چیز در آن جا می شود که او بخواهد بی بها به ما ببخشد؟؟

ما به اندازه “یک پیاله گندم عشق” هم جا نداریم.

کف دستی دانایی اگر در ما بریزند پر می شویم!

سرریز می کنیم

و غرور از چشم ها و زبان هامان بیرون می تراود با ما چه کند این اَبَر مرد که گنجی را حراج کرده است؟؟

گم شده ایم.

سرگردان در کوچه های زمین!

نشانی در دست، مبهوت به تمام درهای بسته نگاه می کنیم.

هیچ کدامشان شبیه دری نیستند که ما گم کرده ایم!

شبیه جایی نیستند که روزی از آن راه افتادیم و حالا دلمان می خواهد به آن برگردیم.

مرد ایستاده کنار دیوار کوچه.

ما گیج و سردرگم از کنارش رد می شویم.

دستمان را می گیرد.

یک لحظه چشم در چشم می شویم …

می گوید: «کجا؟!»

می گوییم: «رهامان کن، پی جایی می گردیم!»

می گوید: «من بلد راهم، پی ام بیایید، می رسانمتان.»

می گوییم: «نه! خودمان می گردیم، خودمان می یابیم.»

می گوید: «این کوچه، زمین است! نشانی شما اصلاً مال این طرف ها نیست!»

مکث می کند.

زیر لب می گوید: «اءنا بطرق السماء اعلم منّی بطرق الارض؛ من به راه های آسمان داناترم تا راه های زمین.»

ما می گوییم: «نه! گمشده ی ما، همین جا لابلای آدم های زمین است.»

از کنارش می گذریم و باز گم می شویم، بیشتر از قبل!

می گوید: «پیش از آنکه بروم، سوالی بپرسید»

ما می خندیم: «سوال؟! کی حوصله دارد چیزی بپرسد؟!

ما همه چیز را می دانیم.

ما اینقدر با این خاک پست، هم عیار شده ایم که

همه ی فراز و فرودهایش را می شناسیم.

همه ی تپه ها و دره ها را!

مرد می پرسد: «مگر همه ی جهان، همین خاک است؟»

ما می گوییم: «بله! برای ما بله …»

و تا بخواهد چیزی بگوید می خندیم.یکی مان به مسخره

می گوید: «تو اگر دانایی، موهای سر مرا بشمار!!»

و چشم های مرد به اشک می نشیند.

مرد، خبر بزرگ است، نباء عظیم.

و ما عادت داریم خبرهای بزرگ را تکذیب کنیم و دل ببندیم به خبرهای کوچک.

به اینکه امروز چی ارزان شده؟!!!!!!!!

یا در کدام اداره میز می دهند یا ….

ما خبرهای بزرگ را تکذیب می کنیم.

علی را!

نباء عظیم را باور نمی کنیم و علی مجبور می شود نفرینمان کند.

چه نفرینی! خدایا مرا از این ها بگیر!

از این بالاتر نمی شد چیزی گفت.

مردمی که بودن او را نمی فهمند، باید به نبودنش گرفتار شوند…

و اکنون هزار و صد وچندین سال است که فرزند غریبش را تنها گذاشته و سراغ هر که دم از پیر و مرشد و راه بلدی میزند به راه می افتیم

خدایا گم شده ایم

راه بسیار سخت و پر حادثه است

یاریمان کن

دستمان را از دستان ولی ات, همو که بعد از خودت مهربان ترین است بر ما ,رها نکنیم…

وعجل فی فرج مولانا صاحب الزمان

ﭼﻘﺪﺭ ﺟﺎﻟﺒﻨﺪ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ : ” ﮔﻨﺞ ” ﻭ ” ﺟﻨﮓ ” ،

” ﺩﺭﻣﺎﻥ ” ﻭ ” ﻧﺎﻣﺮﺩ ” ،

” ﻗﻪ ﻗﻪ ” ﻭ “ﻫﻖ ﻫﻖ ” ،

ﺍﻣﺎ ” ﺩﺭﺩ ” ﻫﻤﺎﻥ ” ﺩﺭﺩ ” ﺍﺳﺖ .

ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ، ﺣﺠﺔ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻦ‏( ﻉ‏) ،

ﺩﻟﻢ، ” ﺁﺭﺍﻣﺶ ” ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ : “ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ” ….

ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﻓﺮﺝ

فرج محقق خواهد شد مشروط به اینکه شما انتظارتان:

انتظار واقعی باشد…..

عمل باشد…..

تلاش باشد…..

انگیزه باشد‌…..

حرکت باشد…..

حضرت آقا ۱۳۸۳/۶/۲۹