آیت الله بهجت رحمة الله علیه:هر کس عادت به تاخیر نمازها کرده است:خود را برای تاخیر در همه ى امور زندگی آماده کند؛تاخیر در ازدواج ، تاخير در اشتغال ، تاخیر در تولد اولاد ، تاخير در سلامتی و عافیت!هر قدر که امور نمازت منظم باشدامور زندگیت هم تنظيم خواهد شد!مگر نمیدانی که رستگاری و سعادت با نماز قرین گشته است؟!"حی ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺼــــــــﻼﺓ حی ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔـــﻼﺡ"پس چگونه از خداوند طلب توفیق داریدر حالیکه حق او را بدرستی ادا نمیکنی؟!اگر سعادت دنيا و آخرت ميخواهيم تلاش کنيم نمازمان را درست بخوانیم.نماز مانند لیمو شیرین است، هر چه از وقت فضیلت(اول وقت) دورتر شود تلخ تر می شود…الهی بحق بندگان پاک درگاهت این توفیق و موهبت را نصیب همه ما مرحمت بفرماآمین یا رب العالمین

از حضرت علی (ع )روایت است که قرائت ده سوره مانعی برای ده حالت است :1-قرائت سوره حمد مانع از خشم و غضب خداوند…..2- قرائت سوره یس مانع عطش روز محشر….3- سوره دخان مانع از هول روز قیامت…4-سوره واقعه مانع از فقر و پریشانی….5-سوره ملک مانع عذاب ….6- قرائت سوره کوثر مانع از خصومت و تسلط دشمنان …..7- کافرون مانع از کفر در حال مرگ …8- سوره اخلاص مانع نفاق است 9- سوره فلق مانع از حسد حاسدین …..10- سوره ناس مانع قروض و وسوسه شیطان

۷ راز درباره آشپزخانه که نمیدانید

دانستن این نکات به شما کمک می کند تا در شرایط خاص بتوانید با راه حل های ساده مشکلاتی را که در طول روز در آشپزخانه تجربه می کنید، پشت سر بگذارید.

اگر بعد از پاک کردن بادنجان یا خرد کردن سبزی سرانگشتان و کف دست تان رنگی شده و رنگ پوست بادمجان یا سبزی را به خود گرفته است پیش از آن که آن را با صابون بشویید با کمک پنبه آغشته به الکل یا آب ژاول دست های تان را پاک کنید.

اگر درون سطل نگهداری از برنج تان حشره های ریز و کوچک می بینید برای از بین بردن آن ها توصیه می کنیم مقداری نمک لابه لای برنج بپاشید. اما حتما مراقب باشید که هنگام استفاده از برنج آن را به خوبی بشوئید.

برای پیشگیری از فاسد شدن سبزی های در یخچال مراقب باشید در موقع جابه جا کردن مواد غذایی حتما گوشت و ماهی را جدا از سبزی ها و میوه ها قرار دهید.

ادویه ها و سبزی های معطر را همواره درون شیشه ها و ظروف در بسته نگاه دارید. نگهداری آن ها در ظروف در باز بو و عطر این گیاهان را از بین می برد.

پس از سرخ کردن سیر و پیاز در خانه برای از بین رفتن بوی غذا می توانید از دانه های معطر قهوه و دارچین استفاده کنید.

برای پیشگیری از کپک زدن ترشی یا مربا کافی است مقداری گلپر به ترشی و مقداری دارچین به مربای خود اضافه کنید.

این مواد به دلیل خاصیت ضدعفونی کننده ای که دارند مانع از کپک زدن می شوند.

برای نچسبیدن سیب زمینی خرد شده به ماهیتابه هنگام سرخ شدن پس از داغ شدن روغن کمی نمک درون ظرف بریزید.

مى خواهم صدایت کنم و درمانده ام که کدام نام را برانگیزم؟
مى دانم اى نهر همیشه جارى، اى روشنایى بخش! نام ها در برابر تو، سنجاقکانى هستند که ذرات کوچکى از زلالى ات را مى چشند و حلاوتش را فریاد مى کنند.
مقدّر ازلى، بشارت ابدى!

فیض فراگیر را زمینیان در هر نقطه به نامى مى خوانند؛ همان گونه که آب را؛ و نام تو اى ذره ذره دلدادگى و تعبد، عطش خداپرستى را مى گستراند و جوانه هاى طلوع را در اقصى نقاط جهان مى پروراند.
پس مسیح زنده است، هر گاه نام تو جارى است؛ که حیات از دست هاى تو سرچشمه مى گیرد. یوحنا، حواریون را به آمدنت بشارت داد و امروز تو را پیامبر مهربانى مى شناسیم.
کودکان جاهل طائفند، آنان که هنوز پیشانى ات را سنگ مى زنند که تو پیامبر آزادى و عدالت اجتماعى هستى؛ تو پیامبر تمام اصطلاحات زیبا و مدرن بشرى هستى پیش از اینکه اختراع شوند.
نام تو، امید رسیدن به کمال و انگیزه خلقت را دوباره زنده مى کند.
نام تو چراغ مى شود و ذرات سیاهِ هوا را چون شمع، در برابر ما روشن مى کند.
نام تو هر جا سبز شود، زمین و زمینیان، بهتر نفس مى کشند و طبیعت، حقیقت خود را نشان مى دهد.
هر بار که نامت را مى برم، لب هایم دوبار به هم آغوشى درمى آیند.
هر بار که نامت را مى برم، متبرک مى شوم و کنگره ها را به قد کشیدن وامى دارم.
اما کدام نام است که سهمِ بیشترى از مسمى برده است؟
هنوز در جست وجوى آن اسم سعیدم که بى کرانى از تو در حروفش جارى است
مى خواهم صدایت کنم و نام تو دفتر به دفتر، آواره ام کرده است.
نه! هرگز نمى توانم سرشارتر از آن نام بیابم که آکنده از ستایش زمین و زمان است؛ محمد صلى الله علیه و آله !
راهى که به بشر نشان داد، بن بست ندارد
این جدایى دردآلود، اولین تجربه خواهد بود. این پایان باورنکردنى که بشارت آغازى دیگر را از خود به جاى نخواهد گذاشت. به نام تو، رساله دل گشاى رسل ختم مى شود. سراسر زمین چشم مى شود و به مسیر سبزى که گردن آویز آسمان است، خیره مى ماند:… آن مسافر زخمى که مى رفت، آن ودیعه خوانده شده، آخرین حیات بخش نبود؟ اما این بار، منجى چنان در ظلمت دمیده است که تا آخرالزمان، تمام ثانیه ها سرشار از ابلاغ روشنش خواهند بود؛ «…وَ رَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلامَ دِینا…» مى رود، اما آن معبر خدا، نشانى را که نشانمان داد، بن بست نیست.
حتى هیچ کوچه اى بن بست نیست. همیشه خانه اى در انتهاى کوچه وجود دارد. هرچند شاید درش را سوزانده باشند!

(محمدعلى کعبى)

مادر بگو که بی تو چه خاکی به سر کنم

ای شمع شب فروز چگونه سحر کنم
گیرم که شب سحر شد روشن شد آفتاب
باید به قتلگاه برادر نظر کنم
مادر نمیر کاش بمیرم به جای تو
بی تو نظر چگونه به روی پدر کنم
این شهر شهر وحشت واین کوچه پر خطر
باید که سینه را به بلایا سپر کنم
دیگر مدینه جای امان نیست مادرا
از شهر غصه ها تو دعاکن سفر کنم
سیلی اگر زدند مرا هم چو مادرم
باید حسین را زقضایا خطر کنم
مارا نیاز نیست به نامرد مردمان
باید زمردمان مدینه حذر کنم
من تاجر تجارت عشق و محبتم
کی با حسین باشم ویک دم ضرر کنم
من حاضرم اسیر شوم درره مرام
فکری برای خاطر نسل بشر کنم
روزی اگر گذار من افتد به کاخ ظلم
آن کاخ را بهم زده زیر و زبر کنم
روزی اگر سراغ من آیی به شهر شام
جان را نثار دختر خیر البشر کنم

سید حسن خوشزاد

وجودم نخل از غم بارور بود                                 
تمام حاصلم خون جگر بود

ز هر شاخه هزاران ميوه دادم                                 
همانا پاسخم نيش تبر بود

دلم از طفل بر پستان مادر                                 
به ديدار اجل مشتاق‎تر بود

اگر چه شاخه‎هايم را شکستند                                 
به هر شاخه هزارانم ثمر بود

چه باک از تيغ زهرآلود دشمن                                 
علي يک عمر در کام خطر بود

هزاران زخم در دل داشتم من                                 
که بس کاري‎تر اين زخم سر بود

به جان فاطمه آنکه مرا کشت                                 
نه تيغ ابن ملجم، ميخ در بود

هزاران استخوان بودم گلوگير                                 
هزاران نيش خارم در بصر بود

به هر اهم هزاران زخم فرياد                                 
به هر زخمم هزارن نيشتر بود

تو اي قاتل مرا کشتي نگفتي                                 
علي يک عمر غمخوار بشر بود

زدي شمشير بر فرق امامي                                 
که حتي مهربان‎تر از پدر بود

به اشک و خون دل بنويس “ميثم"                                 
علي از فاطمه مظلوم‎تر بود

این که دیرینه‌ترین شعر فاطمی را چه کسی سروده است، در بین پژوهشگران اتفاق نظر وجود ندارد. اما برخی یک بیت دقیقی طوسی، شاعر قرن چهارم (مقتول به سال ۳۶۷ ه ق) را قدیمی‌ترین شعر فاطمی می‌شمارند.
سید مهدی طباطبایی بیدل پژوه و استاد زبان و ادب فارسی به تازگی مطلبی تحقیقی و پژوهشی درباره پیشینه و مضامین شعر فاطمی در ادب فارسی نوشته و در صفحه شخصیش منتشر کرده است. این نوشته که نگاهی جامع و در عین حال مختصر و مفید به شعر فاطمی دارد، به شرح زیر است:

دقیقی طوسی قدیم‌ترین شاعر فاطمی در ادب فارسی
شعر فاطمی از شاخه‌های شعر آیینی است که در آن، به شأن و مقام و همچنین گوشه‌هایی از زندگانی یگانه دختر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سّلم) پرداخته می‌شود. پیرامون این نکته که دیرینه‌ترین شعر فاطمی را چه کسی سروده است، در بین پژوهشگران این حوزه اتّفاق نظر وجود ندارد؛ برخی این بیت دقیقی طوسی، شاعر قرن چهارم (مقتول به سال 367 ه ق) را قدیمی‌ترین شاعر فاطمی می‌شمارند:
چنان چون من بر او گریم، نگرید
ابَر شُبَّیر، زهرا روز محشر

در حالی که شاعر در این بیت، گریستنِ خود را شدیدتر از گریستن حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بر امام حسین(علیه السّلام)  می‌داند. ظاهراً دیرین‌ترین شعر آیینی که در آن ‌نامی از حضرت فاطمه(سلام الله علیها)  برده شده، از حکیم میسری (متولّد 321 ق) است:

دروردش بر محمّد صد هزاران
پس آن‌گه بر همه فرخنده‌یاران

درودش بر علی هرچ آن نکوتر
وَ بر جفت وی آن پاکیزه‌دختر

پس آن‌گه بر حسین و بر حسن بر
به فرزندان ایشان تن به تن بر

(دانش‌نامه‌ی حکیم میسری)

مضامین اشعار فاطمی
پژوهشگران بر این باورند که در تاریخ ادبیات فارسی، بخش عمده‌ای از اشعار فاطمی به دلایل گوناگون از بین رفته است؛ با این وجود، برخی از مضامین این نوع شعر تا پایان قرن نهم بدین‌گونه است:
اشاره به نام حضرت فاطمه(سلام الله علیها) به همراه پنج تن آل عبا: در ابتدای شکل‌گیری شعر فارسی، شعر فاطمی بیشتر اشاره به نام ایشان در کنار پنج تن آل عباست:

مرا شفاعت این پنج تن بسنده بود
که روز حشر بدین پنج تن رهانم تن

بهینِ خلق و برادرْش و دختر و دو پسر
محمّد و علی و فاطمه، حسین و حسن
(غضایری رازی، قرن پنجم)

اشاره به نام حضرت فاطمه(سلام الله علیها) ضمن بیان واقعه‌ غصب فدک: مسأله‌ی غصب فدک هم از مواردی است که شاعران پارسی‌زبان از آن غافل نمانده‌اند:

لعنت کنم بر آن بت کز فاطمه فدک را
بستد به قهر تا شد رنجور و زار و غمگین
(ناصرخسرو)

البتّه مسأله‌ فدک در طول تاریخ، دستمایه‌ای است که شاعران ضمن آن به غصب خلافت از امام علی(علیه السّلام) نیز اشاره کنند:

مُلک‌بخشا! بنده در حرمانِ میمون‌ درگهت
چو خلافت بی‌علی بوده است و بی‌زهرا فدک
(انوری)

از آن‌که معتقد مرتضی و فاطمه‌ام
که زین حصول درَج باشد و خلاص دَرَک

ز روزگار به دردم، ز دوستان محروم
چو مرتضی ز خلافت، چو فاطمه ز فدک
(ادیب صابر، قرن ششم)

شعر فاطمی و عاشورا
اشاره به نام حضرت فاطمه(سلام الله علیها) ضمن بیان واقعه‌ عاشورا: ما تا پایان قرن نهم شاهد این مسأله هستیم که در شعر بسیاری شاعران، ضمن اشاره به واقعه‌ عاشورا، از حضرت فاطمه(سلام الله علیها) یاد می‌شود:

زهرا و مصطفی و علی سوخته ز درد
ماتم‌سرای ساخته بر سدره منتها

در پیشِ مصطفی شده زهرای تنگدل
گریان که چیست دردِ حسین مرا دوا

تا کی ز امّت تو به ما رنج‌ها رسد؟
دانم که ای پدر ندهی تو بدین رضا

فرزند من که هست تو را آشنای جان
در خون همی‌کند به مصاف اندر آشنا

از تشنگی روانش بی‌صبر و بی‌شکیب
گرمای کربلا شده بی‌حدّ و منتها

او در میان آن‌همه تیغ و سنان و تیر
دانی همی که جان و جگر خون شود مرا
(قوامی رازی، قرن ششم)

شفیع روز جزا بودن حضرت فاطمه(سلام الله علیها): در اخبار و روایات معتبر آمده است که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در روز محشر از برخی مردم شفاعت مى‌کند. این موضوع نیز از موارد مورد اشاره‌ی شاعران است:
آن روز بیایند همه خلق و مکافات
هم ظالم و هم عادل بی‌هیچ محابا

آن روز در آن هول و فزع بر سرِ آن جمع
پیش شهدا دست من و دامن زهرا
(ناصرخسرو)

بی‌مانندی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در بین زنان عالم و در شعر فارسی
بی‌مانندی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در بین زنان عالم: در حدیثی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سّلم) آمده است: «دخترم فاطمه ذاتاً و از جهت خانواده و حسب و نسب، بهترین انسان روى زمین است». این موضوع در شعر شاعران نیز انعکاس یافته است. برای نمونه، سنایی در قصیده‌ای که از نااهلی روزگار شکایت دارد، بیتی این‌گونه آورده است:

سراسر جمله عالم پُر زنانند
زنی چون فاطمه خیرالنّسا کو؟
(حدیقه‌ سنایی)

بریدن و کناره گرفتن آن حضرت از دنیا: درباره‌ی مفهوم نام «فاطمه»، روایت‌های مختلفی وجود دارد. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سّلم) فرموده است: «او را فاطمه نامیدند‌ چون خود و شیعیانش از آتش دوزخ بریده شده‌اند». امام صادق(علیه السّلام) نیز فرموده است: «فطمت من الشّر؛ بریده شده است از بدی‌ها». با این وجود تعبیر دیگری نیز برای این نامگذاری وجود دارد که بریدن و کناره گرفتن آن حضرت از دنیاست:

نشوی غافل از بنی‌هاشم
وز یدالله فوق ایدیهم

داد حق شیرِ این جهان همه را
جز فِطامش نداد فاطمه را
(حدیقه‌ی سنایی)

ازدواج بی‌تکلّف حضرت فاطمه(سلام الله علیها): عطّار نیشابوری در مقاله‌ی هفدهم الهی‌نامه، به تزویج بی‌تکلّف آن حضرت می‌پردازد و جهیزیه‌ی ایشان را این‌گونه برمی‌شمارد:

شد و یک سنگِ دستاس آن یگانه
برون آورد آن ساعت ز خانه

یکی کهنه‌حصیر از برگ خرما
یکی مسواک و نعلینی مطرّا

یکی کاسه ز چوب آورد با هم
یکی بالِش ز جلد میش، محکم

یکی چادر و لیکن هفت‌پاره
همه بنهاد و آمد در نظاره …
(عطار)

چگونگی وارد شدن حضرت فاطمه(سلام الله علیها) به محشر: در بحارالانوار علاّمه مجلسى از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سّلم) نقل شده است که در محشر، منادى پروردگار به خلایق ندا مى‌کند که اینک فاطمه، دختر پیغمبر خاتم مى‌خواهد بر صراط بگذرد؛ بنابراین لازم بر شما است که: «غضوا ابصارکم» و باقى نماند احدى مگر این‌که چشم خود را از رویت ایشان بربندد … پس زهراى اطهر با این حشمت و جلال وارد بهشت مى‌شود و عموم محبّان ایشان با چنگ زدن به دامن کساء حضرتش رهسپار بهشت می‌شوند. این روایت در شعر ابن‌یمین فریومدی آمده است:
شنیدم ز گفتارِ کارآگهان
بزرگان گیتی، کِهان و مِهان

که پیغمبرِ پاک والانسب محمّد، سرِ سروران عرب

چنین گفت روزی به اصحاب خود
به خاصان درگاه و احباب خود

که چون روزِ محشر درآید همی
خلایق سوی محشر آید همی

منادی برآید به هفت‌آسمان
که ای اهل محشر! کران تا کران

زن و مرد چشمان به هم برنهید
دل از رنج گیتی به هم برنهید

که خاتونِ محشر گذر می‌کند
ز آب مژه، خاک تر می‌کند
(ابن‌یمین فریومدی)

منبع : فارس

بی مزاری و ولی این همه زائر داری

این همه نوکر درباری و شاعر داری


خاک نعلین تو بنشسته به آئینه ما

چه ضریحی توبناکرده ای درسینه ما


نورخورشیدتویی روشنی ماه تویی

به خدا ذکر «توکلت وعلی الله»تویی


درنجابت مثل و شهره ی دریا هستی

برعلی و پدرت ام ابیها هستی


نوری و نور خدا در بدن هستی زهرا

درحقیقت تو خود پنج تن هستی زهرا


آمدم تا که کمی جرعه ی آهم بدهی

آمدم باز در این خانه پناهم بدهی


آمدم مست شوم با نفس مادریت

نوکر حلقه به گوش پسر آخریت


گوهر ناب رسد فاطمه ازهرسخنت

جیره خور کرده مرا سفره ی خان حسنت


گل فقط از قِبَل باغ تو دیدن دارد

مدح زهرا و علی ، به ، چه شنیدن دارد


دل مسیحا شده به آن نفس حیدریت

مرده احیا شده با آن دم پیغمبریت


چارده نور سراسر همه تکثیر تو بود

چارده آینه در آینه تصویر تو بود


چارده شاخه گل یاس به گلزار توبود

چارده نور تماما همه تکرار تو بود


چارده مرتبه چون ماه منور شده ای

چارده بار در آئینه مکرر شده ای


تو فقط در دوجهان این همه منصب داری

تاج و سر دوشی استادی زینب داری


عرش روشن شده با گوشه ای از لبخندت

برده آزاد شده با نخ گردن بندت


درستایش تو صمیمانه سزاوارتری

همسر حیدری و از همه کرار تری


آنقدر بر همه اسرار خدا آگاهی

مانده ام بنده ای یا فاطمه «وجه الله» ی


بی ولای تو که عشق علوی کامل نیست

هرکه دیوانه نام تو نشدعاقل نیست


راه تو راه نجات است خدا می داند

نام تو آب حیات است خدا می داند

(مجیدقاسمی)