وجودم نخل از غم بارور بود                                 
تمام حاصلم خون جگر بود

ز هر شاخه هزاران ميوه دادم                                 
همانا پاسخم نيش تبر بود

دلم از طفل بر پستان مادر                                 
به ديدار اجل مشتاق‎تر بود

اگر چه شاخه‎هايم را شکستند                                 
به هر شاخه هزارانم ثمر بود

چه باک از تيغ زهرآلود دشمن                                 
علي يک عمر در کام خطر بود

هزاران زخم در دل داشتم من                                 
که بس کاري‎تر اين زخم سر بود

به جان فاطمه آنکه مرا کشت                                 
نه تيغ ابن ملجم، ميخ در بود

هزاران استخوان بودم گلوگير                                 
هزاران نيش خارم در بصر بود

به هر اهم هزاران زخم فرياد                                 
به هر زخمم هزارن نيشتر بود

تو اي قاتل مرا کشتي نگفتي                                 
علي يک عمر غمخوار بشر بود

زدي شمشير بر فرق امامي                                 
که حتي مهربان‎تر از پدر بود

به اشک و خون دل بنويس “ميثم"                                 
علي از فاطمه مظلوم‎تر بود