‌

اگر یه جای تاریک باشی و چراغ نداشته باشی، بدونی اون دور و بر چاه هست، چی کار میکنی؟ از جات تکون نمیخوری! میگی احتیاط شرطه عقله! همون جا که هستی می ایستی که نکنه یه وقت حرکت کنی ناغافل بیفتی تو چاه.

چقدر حواسمون هست، وقتی یه مطلبی برامون تاریک و مبهمه در برابرش توقف کنیم، ندونسته «قضاوت» نکنیم، که نکنه تو چاه گناه، غیبت، تهمت و… سقوط کنیم ؟

‌